voor mama
9 maanden lang,
heb jij mij in je buik gedragen.
9 jaren lang,
heb jij heel erg om mij gelet.
Maar in een moment,
van onoplettendheid,
gebeurde er iets,
dat zette mijn hele leven,
op zijn kop.
Ik neem je niks kwalijk,
maar waarom,
vind je de signalen niet op.
Ik smeekte je,
om ze te begrijpen,
om mij te verlossen uit de pijn.
Waarom leef ik niet,
in een wereld,
waarin ik alleen maar,
gelukkig kan zijn.
Ik neem je van dit alles,
helemaal niks kwalijk.
Maar waarom dwing jij mij,
hem onder ogen te moeten komen.
Nou doe je toch hetzelfde als hij,
je laat me dingen doen
die ik helemaal niet wil.
Hoor je mij niet schreeuwen,
ik heb het er moeilijk mee.
Reacties op dit gedicht
| Luijkx: | Vrijdag, oktober 31, 2003 16:19 |
| Heel mooi geschreven, zoals Schaapje al zegt, kun je het haar niet laten lezen? Veel sterkte Liefs, Laura |
|
| schaapje86: | Vrijdag, oktober 31, 2003 14:37 |
| mooi geschreven! er komt echt duidelijk verdriet naar voren... kun je haar dit niet vertellen? of laten lezen? heel veel sterkte! liefs schaapje | |
Over dit gedicht
| Auteur: syllieme | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||