vroege eerste november
zwarte zerken witte zerken
de wind die er tussen huilt
een vreemde soort koude kruipt
in mijn huid en in mijn aders
menselijke treurwilgen langs
alle zijden jonge en oude
voorovergebogen
oud verdriet reeds in de aarde
en in het grint, vers dat valt
zichtbaar en onzichtbaar gebladerte
nieuw dat onvoelbaar ergens groeit
ik ruik aan de grafstenen
en ruik aarde niets dan aarde
uit een boom valt wat zaad
de wind die er tussen huilt
een vreemde soort koude kruipt
in mijn huid en in mijn aders
menselijke treurwilgen langs
alle zijden jonge en oude
voorovergebogen
oud verdriet reeds in de aarde
en in het grint, vers dat valt
zichtbaar en onzichtbaar gebladerte
nieuw dat onvoelbaar ergens groeit
ik ruik aan de grafstenen
en ruik aarde niets dan aarde
uit een boom valt wat zaad
Reacties op dit gedicht
| lani: | Dinsdag, november 04, 2003 08:40 |
| prachtig en ingetogen werk tim... stemt tot meditatie! kus x |
|
| Oorlam: | Zaterdag, november 01, 2003 20:48 |
| wat een sfeer! mooi! |
|
| charly: | Vrijdag, oktober 31, 2003 16:57 |
| Magnifiek. Wonderlijk ook hoe je niet 'dood' aanduidt bij de onderwerpen. |
|
| Erna Muermans: | Vrijdag, oktober 31, 2003 16:36 |
| ik wou dat ik die geschreven had liefs Erna |
|
| MayadeBij: | Vrijdag, oktober 31, 2003 15:24 |
| Daar zeg je wat, help me herrinneren dat ik die van mij laat parfumeren.. kus! | |
Over dit gedicht
| Auteur: tim balthazar | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||