alles zo nep
altijd zo blij doen
elke keer als je elkaar ziet
geef je elkaar een zoen
praten over alles
maar eigenlijk niks
doen alsof het je interesseert
maar het doet je toch niks
avonden gezellig doen
lachen,praten, eten
en dan is de avond weer voorbij
zonder dat ze het weten
je kan niet kiezen
je kan ze niet aanwijzen
als je ze mag
moet je jezelf de hemel in prijzen
maar is dat niet zo
ben je de klos
zit je je hele leven aan ze vast
en ze laten je nooit meer los
Verplicht omgaan
met mensen waar je eigenlijk
nooit mee om zal gaan
maar toch je hele leven
bij je zullen staan
je kan afstand van ze doen
maar dan ben je meteen weer raar
dan hoor je er niet meer bij
en ben je een leugenaar
ik vind ze wel oke
maar ik heb mijn eigen leven
ik heb niet om ze gevraagd
ze hoeven niet om mij te geven
later, zie ik ze niet meer
ik hou niet van ze, zoals mijn vader en moeder
geef ook niet om ze
en ze vinden mij maar een loeder
dus waarom toch
altijd dat neppe gedoe
zoenen geven voor niks
dat maakt me zo moe
familie nee niks voor mij
geef mij mijn ouders
vrienden en vriendje maar
dan is voor mij het sprookje al klaar