Spijt,
Spijt om die zonnestraal die ik niet opving,
Toen ik de kans kreeg.
Spijt om die knuffel
Die ik gevoelloos op de grond liet liggen.
Spijt om die traan die over je wang rolde,
Door mijn egoïstisch gedoe.
Maar vooral heel veel spijt dat ik je links liet liggen,
Toen het me even goed uitkwam.
Die spijt kan ik maar niet genoeg uitdrukken.
Vaak komt er een traantje uit m’n ogen gelopen
Door het schuldgevoel waarmee ik zit.
Spijt,
Spijt dat ik leefde,
Toen jij me in allerstilte liever doodwenste.