De sleutel
jij,
jij verzacht de wonden,
die, met soms zo vreselijk veel pijn,
alleen maar door jou,
te verzachten, en te genezen zijn
en die glans in je ogen,
smeekt me niet op te geven,
lijken me te troosten,
en zelfs mijn fouten te vergeven
soms is het als een lijdensweg,
donker en lang,
dan ben jij er om me de sleutel te geven,
en mij een deur te laten vinden,
aan het einde van die gang..
bedankt dat je er altijd voor me bent,
liefs,
jij verzacht de wonden,
die, met soms zo vreselijk veel pijn,
alleen maar door jou,
te verzachten, en te genezen zijn
en die glans in je ogen,
smeekt me niet op te geven,
lijken me te troosten,
en zelfs mijn fouten te vergeven
soms is het als een lijdensweg,
donker en lang,
dan ben jij er om me de sleutel te geven,
en mij een deur te laten vinden,
aan het einde van die gang..
bedankt dat je er altijd voor me bent,
liefs,
Reacties op dit gedicht
| Wheelgranny: | Zaterdag, november 08, 2003 00:25 |
| Daar zal die ander blij mee zijn! Dankbaarheid is een mooi iets, Shakyra. Liefs Wheelgranny |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Shakyra | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 07 november 2003 | ||
| Thema's: | ||