Ik schrijf dit gedicht voor jou
Jij die daar door de lege straat loopt, met die blik, zo koel
Heel alleen, nutteloos en zonder enig doel
En jij, slapend op de koude grond
Altijd hoopvol op zoek, met je hoofd rechtop
Maar helaas het geluk nooit vond.
Ik schrijf dit gedicht speciaal voor jou
Omdat je ‘s nachts bang in je bed ligt
Bang voor het geweld, voor de kogel
Kon je maar je vleugels spreiden en wegvliegen,
Naar de eeuwige rust en vrede
Kon je maar vliegen als een vogel
Dit is speciaal voor jullie allemaal
Die vechten tegen hongersdood
Voor alle mensen die vastgeketend liggen aan een eindeloze ketting
En zich tevergeefs proberen te bevrijden
Voor alle mensen in ademnood.
Want ooit zal de zon ook in jullie hart schijnen
En schitteren de sterren in jullie ogen
Op een dag staan ook jullie in het licht
Daarom schrijf ik voor al deze mensen dit gedicht!