je stem is schor van het braken.
Dit gedicht is geschreven uit respect voor alle boulimia- en anorexiapatiënten.
JE STEM IS SCHOR VAN HET BRAKEN
je ogen staan,
zo treurig,
doen me rillen,
maken me bang.
je stem is schor,
en je bent mager,
speelt vrolijk,
maar maak je mij niet wijs.
elke hap die,
je eet gaat net,
zo hard erweer,
uit door je keel.
je braakt en eet,
al zo weinig,
je denkt dat niemand,
het ziet maar toch,
ik heb je door.
je bent mager,
en je stem is schor,
van het braken,
je lacht vrolijk,
maar je ogen,
je ogen lachen,
niet meer mee...
10-11-03
Reacties op dit gedicht
| Sweet inside: | Maandag, november 10, 2003 22:14 |
| Mooie slotzin ... Ogen zeggen inderdaad heel veel ... Iemand die heel veel voor me betekent (met anorexia) bracht me naar je gedicht ... Groetjes, Wim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: hadassah | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2003 | ||
| Thema's: | ||