Lokroep.
Het zonovergoten land,
broedt sussend,
de dauw boven haar gelaat,
tot zachte rust,
Ontmaagd door de schoonheid,
van de kabbelende zee,
ongebroken verstrengelheid,
met diens hart,
Hoor de lokroep,
- strenge winters overheersend -
de horizon scheuren,
krijsend.
Reacties op dit gedicht
| eddy daemen: | Dinsdag, november 18, 2003 15:26 |
| zeker weten erg mooi:) | |
| Caroline Maas: | Dinsdag, november 11, 2003 22:46 |
| Wauw, prachtig! Echt heel mooi geschreven! Liefs, Caroline |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 11 november 2003 | ||
| Thema's: | ||