oude gewoontes
Ineens moest ik weer denken aan oude gewoontes,
en mijn verlangens waren groot.
Ik kon er niet mee stoppen,
en dacht weer; ik wil dood.
Maar nu durf ik niet te praten,
bang dat ik verkeerd begrepen wordt.
Nu sluit ik me af van iedereen,
maar vrees dat ik dan weer in elkaar stort.
Wat moet ik nu,
waar moet ik nu toch heen?
Ik weet geen veilig plekje meer,
en voel me zo alleen.
Reacties op dit gedicht
| Chichi: | Dinsdag, november 18, 2003 14:01 |
| Soms lijkt alles zo onbereikbaar ver weg... :S | |
| xxxiesme: | Maandag, november 17, 2003 14:54 |
| kom op er is toch wel iemand van wie je heel veel houd en die je ook begrijpt ook al denk je misschien dat die persoon er niet is Hij is er altijd!!! ook in jou omgeving praat erover voor het nog erger wordt femke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rimjam |  
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2003 | ||
| Thema's: | ||