Het leven dat ik niet meer kan leven

Langzaam gaan de dagen voorbij,
Liggend in mijn bed, mij Ziekenhuis bed
Slapend, soms wat bezoek
Langzaam pratend
Anders is het niet volgbaar meer voor mij
Omdat ik steeds verder weg zak
Door de medicijnen en mijn ziekte
Ik wil hier niet zijn
Ik wil buiten rondspringen, dansen met iedereen, leven zoals je een leven hoort te leven
Want dit kan je geen leven meer noemen
Dit leven doet pijn
Mijn lichaam dat niet meer verder wil
Maal alleen nog een ziel die wil leven,
Die niet geleefd wil worden!
Het doet me pijn,
Dat ik niet kan zeggen wat ik wil
Zeggen dat ik van iemand houd, mijn ouders,
Mijn vrienden, mijn familie
Het kan niet
Ik kan niet
Ik kan dit leven niet meer leven

Ik heb dit gedicht niet over mijzelf geschreven, gewoon bedacht, met een gevoel erbij dat er veel mensen zijn die dit voor zichzelf zouden kunnen schrijven, als ze dat nog kunnen.