Onpersoonlijke blik
Je voelt je belaagd,
Je zocht steun,
Je zocht troost,
maar werd bedrogen.
Je vertrouwen,
nog maar eens beschaamd.
Je schermt je af,
van die je dacht te vertrouwen.
Het verwerken is nu je lot
want je ging weg.
Je groet mij niet eens,
en het enige wat me
van je zal bijblijven,
zijn die onpersoonlijke ogen.
Naar een hart heb ik altijd gezocht,
Maar ik heb het nooit bij jou gevonden.
Reacties op dit gedicht
| jackie53: | Dinsdag, november 25, 2003 22:17 |
| Houd de moed er in he Bieke!!liefs jackie53 | |
| Eric Van Aelst: | Dinsdag, november 25, 2003 22:06 |
| Hard, maar ongetwijfeld de waarheid. Liefs, |
|
| jazzzz: | Dinsdag, november 25, 2003 17:46 |
| die 'je' voelt koud bieke, brrrr liefs, |
|
| Janneke Koster-Baas: | Dinsdag, november 25, 2003 11:32 |
| Bij koele onpersoonlijke ogen kun je ook geen hart vinden. Hoewel toch triest toch een pracht gedicht. liefs Janneke |
|
| Oorlam: | Dinsdag, november 25, 2003 11:28 |
| wow wel weer zwart bieke, wow, aai, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bieke | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 november 2003 | ||
| Thema's: | ||