Depressie.
Was het maar alleen FM de afgelopen jaren.
Dat had me veel verdriet kunnen besparen.
Maar nee hoor voordat ik dat wist was er veel meer.
Veel leed en dat deed zeer.
Werkeloosheid,een huilend kind,zelf depressief.
Nee, ik vond niemand meer lief.
Net was ik me gezinnetje begonnen.
En gaf ik me bijna gewonnen.
Ik zag het niet meer zitten.
En wilde het liefst blijven pitten.
Maar dat kon natuurlijk niet.
Je man en kind,nee maar dat verdriet.
Dat was moeilijk te dragen.
En ik durfde niks te vragen.
En als ze vroegen Waarom?
Knikte ik alleen, heel stom.
Want je weet niet hoe dit kan.
En niemand wist daar ook wat van.
Eerst een depressie enook nog Fm.
In je binnenste die stem,
die zegt dat je moet doorgaan.
Maar dat ging niet waar haalde ik de moed vandaan.
Toch is het goed gekomen.
Al had ik dat nooit durven dromen.
Maar na 12 jaar kwam het weer.
En toen deed het erger zeer.
Daar kom ik nu een beetje bovenop.
Eventjes nog dan nog dan sta ik weer aan top.
Ineke van Pino