GEEN REDEN OM HEM GROOT TE NOEMEN
GEEN REDEN OM HEM GROOT TE NOEMEN
Zoals hij daar zo stond
stil, stokstijf en met dat rare hoedje
zijn ene hand die zocht
naar wat hij duidelijk nooit vond
in al zijn ijdelheid poserend
net zoals de dagen dat hij vocht
om alsnog groot te worden
zag zijn liefste Josefien
in hem niet ééns dat harde
daarom noemde zij hem Nappie
of haar eigen kleine Bonaparte.
Zoals hij daar zo stond
stil, stokstijf en met dat rare hoedje
zijn ene hand die zocht
naar wat hij duidelijk nooit vond
in al zijn ijdelheid poserend
net zoals de dagen dat hij vocht
om alsnog groot te worden
zag zijn liefste Josefien
in hem niet ééns dat harde
daarom noemde zij hem Nappie
of haar eigen kleine Bonaparte.
Reacties op dit gedicht
| charly: | Zaterdag, november 29, 2003 00:37 |
| Homage of spot, het is goed. Weinigen kunnen zich dichter noemen, jij wel. |
|
| sunset: | Vrijdag, november 28, 2003 16:13 |
| Al kun je van mening verschillen, schrijver of lezer, maar ik vind dit wel degelijk een homage aan een kleine grote man :=). Mooi met woorden 'gespeeld' en schitterend neergezet. Liefs / sunset |
|
| Oorlam: | Vrijdag, november 28, 2003 15:33 |
| :)) hoedje? een steek mag toch wel een hoed genoemd worden:)) alhowel hij ziet er wel zo belachelijk uit, dat het wel terdege een hoedje is haha |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rudi J.P. Lejaeghere | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2003 | ||
| Thema's: | ||