Elke dag lig ik te spitten in mijn gevoelens,
ben ik op zoek naar het verlangen dat gelukkig maakt.
Bij elke schep geef ik een stukje van mezelf weg,
hoop ik....., dat ik het ooit eens terug krijg.
Zo graaf ik putten die ik terug wil opvullen,
met liefde en vriendschap die ik heb teruggekregen.
Elke put doet me denken aan een gebeurtenis of
aan iemand aan wie ik gegeven heb.
Zo is mijn hartje een maanlandschap geworden,
sommige putten zijn kraters geworden,
ze zijn zo diep,
dat ze waarschijnlijk nooit meer gevuld kunnen worden.