Morgen...
~Morgen...~
Ze lachte en praatte met kleine gebaren
De storm die in haar woedde
Zou ze tot de avond bewaren
Dan kon ze haar tranen huilen
Hoefde ze zich niet achter een masker te verschuilen
Dan kon ze zichzelf zijn
Met ogen vol met pijn
Met een hart zo zeer
Maar morgen…
Ja, morgen lacht ze weer…
Reacties op dit gedicht
| ~Reality~: | Zondag, december 07, 2003 20:03 |
| Je hoeft je niet te verstoppen voor anderen Blijf jezelf, of je nou verdriet hebt of niet. Sommige mensen kunnen daar niet tegen, maar das Hun probleem Er zijn zker mensen die om je geven en die je verdriet aankunnen hoor!! Talk about it, want dit gaat je opbreken.. telkens weer dat masker en je toneelstuk opvoeren Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Redgirl38 | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 07 december 2003 | ||
| Thema's: | ||