We sterven samen
Het is goed ga maar lekker slapen
de beelden zijn toch nog niet af
je boek de verhalen uit de oorlog
herlees ik telkens weer
Bij spoorwegovergang zag ik je
knollen rapen uit het land
honger geselde je lichaam
wat leek als een plank
waar velen spijkers in waren geslagen
De zon en de maan waren we
ooit samen
In kamp,waar muren van barakken glommen
van het bloed ,haal ik de ster van de jas
en wandel naar het gedolven massagraf
dat als een gesloten dagboek wacht
Reacties op dit gedicht
| michris: | Zaterdag, december 13, 2003 00:46 |
| ...ik was al stil na het lezen van de vorige....val nu écht doodstil...pas morgen sta ik weer op... michris |
|
| jessica.s: | Vrijdag, december 12, 2003 22:42 |
| Geen woorden voor veel liefs |
|
| Rimjam: | Vrijdag, december 12, 2003 19:56 |
| de stilte waarin ik dit gelezen heb, zegt al genoeg. prachtig knuff, miriam |
|
| xavion: | Vrijdag, december 12, 2003 19:24 |
| Ik vind deze bijzonder wijnand! Enorm indrukwekkend... Groet, XaVioN |
|
| just a little girl in a big world: | Vrijdag, december 12, 2003 18:52 |
| Heel mooi. Ben gewoon stil.... Liefs Thirza |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 12 december 2003 | ||
| Thema's: | ||