een leven vol verdriet
In de schaduw van de nacht
zit een man ineen gedoken
tranen rollen over zijn gezicht
hij wordt nooit aangesproken
heel eenzaam en alleen
kijkt hij een beetje om zich heen
doet dan zijn ogen dicht
wachtend op zijn laatste reis
die hij nooit zal vergeten
hij heeft dit leven nou verdiend
omdat er mensen
door het kwade zijn bezeten
kijkend door zijn tranen heen
waarom zijn mensen zo gemeen
zijn dood die komt hem tegemoet
en zal hem nu verlossen
van een leven dat geen mens verdient
van zijn pijn
en zijn verdriet
Reacties op dit gedicht
| brinkieloontje: | Zaterdag, december 20, 2003 21:17 |
| heeeeeeeeeeel mooi!! maar sielig:( |
|
| meisjuh: | Zaterdag, december 20, 2003 21:01 |
| *stilte...* prachtig geschreven.. liefs pricilla... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: simone21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 december 2003 | ||
| Thema's: | ||