OGEN
OGEN
mijn ogen zijn triest
zien de lichtjes niet
ziet er dan niemand
mijn groot verdriet
de storm woedt buiten
regen klettert op de ruiten
ziet er dan niemand
mijn groot verdriet
iedereen vraagt
hoe het met haar gaat
ziet er dan niemand
mijn groot verdriet
de dokter zei
dictator is zij
ziet er dan niemand
mijn groot verdriet
eerst revalideren
gaan terug leren
ziet er dan niemand
mijn groot verdriet
is niet mijn moeder
toch doet het pijn
mogen wij dan ook
eens gelukkig zijn ?
mijn ogen zijn triest
zien de lichtjes niet
ziet er dan niemand
mijn groot verdriet
de storm woedt buiten
regen klettert op de ruiten
ziet er dan niemand
mijn groot verdriet
iedereen vraagt
hoe het met haar gaat
ziet er dan niemand
mijn groot verdriet
de dokter zei
dictator is zij
ziet er dan niemand
mijn groot verdriet
eerst revalideren
gaan terug leren
ziet er dan niemand
mijn groot verdriet
is niet mijn moeder
toch doet het pijn
mogen wij dan ook
eens gelukkig zijn ?
Reacties op dit gedicht
| Jacobs Ivan: | Zondag, december 21, 2003 17:20 |
| (ontsluieren) | |
| Jacobs Ivan: | Zondag, december 21, 2003 17:06 |
| Hier zijn mijn troostende woorden . geen hemels hart straalt altijd als een verwarmende zon maar wolken ontsleueren en dan hoort de zon zijn kans te wagen ook al droomt het in het stille onbehagen !! |
|
| druppeltje: | Zondag, december 21, 2003 12:01 |
| misschien moet je gewoon eens zeggen dat ook jij verdriet hebt en je iet zo goed voelt knuffels goed geschreven |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ivoke | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 21 december 2003 | ||
| Thema's: | ||