Ik weet niet meer waar en wat?,
het lijkt wel alsof ik steeds blijf hangen in dat zwarte gat.
Ik moest je gewoon ruimte geven,
jij moet ook de kans krijgen nieuwe avonturen te beleven.
Maar nu ik hier zit mis ik je wel,
en ik weet dat als er iets is ik kan trekken aan jou bel,
maar dat wil ik eigenlijk niet,
Ik kan ook naar andere met mijn verdriet,
maar zo goed als ik met jou kan praten,
kan ik met niemand, en jij kent me goed,
en hebt alles meteen in de gaten,
Als ik me afvraag of het wel goed is dat ik hun ben gaan haten,
sta je naast me, en je steunt me dan heel erg goed,
als we dan weer uren hebben gepraat en gehuild, heb ik weer een beetje meer moed

Ik snap nog steeds niet dat je van me houd,
en bij me blijft staan.
Ik vind het heel knap dat je door mijn gezeur en buien nog niet bent weggegaan.

Het is niet weinig wat we in korte tijd hebben meegemaakt,
jij hebt altijd stiekem mt een oogje over me gewaakt.
soms net zo dat ik het niet in de gaten had,
Ook maakte je me vaak aan het lachen zodat ik even alle problemen vergat!

Ik kan nooooit terug doen, wat jij voor mij hebt gedaan.
Maar 1 ding zal ik wel, ik zal je een plekje geven voor altijd in mij hart...
m

DIT GEDICHT WIL IK OPDRAGEN AAN MIJN BESTE VRIEND,
BIJ ALLES WAT WE MEE HEBBEN GEMAAKT IS HIJ ALTIJD BIJ ME GEBLEVEN.
IK WEET OOK DAT DE TIJD KOMT DAT WE ELKAAR WAT MINDER ZIEN,
MAAR EEN BEETJE MEER UIT HET OOG, IS ZEKER NOOIT UIT MIJN HART !!!!!!!!!!!
E. BEDANKT VOOR ALLES, IK HOU VAN JE...