ontluikende liefde
Als een net ontpopte vlinder
fladdert mijn gevoel.
Tussen onzekerheid en liefde
ligt een zijden draad.
Gesponnen door emoties.
Een ingewikkeld web,
bedekt met ochtenddauw.
Een mooie aanblik
echter van dichtbij
toont het onregelmatigheden.
Als een ontluikende roos
te midden van volgroeide bloemen,
bevind ik me in een weide
van nog te ondervinden gevoel.
Mijn hart nog onervaren,
m'n verstand versteend.
Jij kunt de pijn verzachten,
Jouw innerlijke kracht
laat mijn versteende gevoel smelten.
fladdert mijn gevoel.
Tussen onzekerheid en liefde
ligt een zijden draad.
Gesponnen door emoties.
Een ingewikkeld web,
bedekt met ochtenddauw.
Een mooie aanblik
echter van dichtbij
toont het onregelmatigheden.
Als een ontluikende roos
te midden van volgroeide bloemen,
bevind ik me in een weide
van nog te ondervinden gevoel.
Mijn hart nog onervaren,
m'n verstand versteend.
Jij kunt de pijn verzachten,
Jouw innerlijke kracht
laat mijn versteende gevoel smelten.
Reacties op dit gedicht
| Peter: | Dinsdag, maart 27, 2001 14:33 |
| Mooi...zoals altijd.. groetjes |
|
| black flower: | Zondag, maart 25, 2001 20:22 |
| wauw... ben ff stil | |
| ~golfje~: | Vrijdag, maart 23, 2001 19:04 |
| Een supermooi gedicht... xxx golfje |
|
| Harrie: | Donderdag, maart 22, 2001 09:48 |
| Erg mooi geschreven Judith, Het geeft je gevoelens goed weer!!! Heel veel succes, je weet wel waarmee :-) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: CJ | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2001 | ||
| Thema's: | ||