het is eb
in mijn hoofd
het maakt zichtbaar
wat voordien verborgen was
verzwolgen in zilte verwarring

het is eb
verdronken emoties
aangespoeld op het strand
onverschillig loop ik verder
tot het water weer mijn voeten kust

het is eb
in de verte zie ik
de vuurtoren van herinnering
die het verre verleden verlicht
en de verdwaalde gedachten de weg wijst

het is eb
maar het gedonder
tussen de rotsen voorspelt
wat iedereen al heel lang weet
vloed komt terug als een verloren vriend