de stilte schuift er tussen
vader we zijn elkaar aan het ontgroeien
in plaats van naar elkaar toe te groeien
ik merk het aan de als maar grotere stilte
die zich tussen onze woorden wringt
ik droom ook niet langer van vriendelijke woorden
met een hoog vadergehalte zacht liggend
op de wonden of van een veilig ons
waar ik in kan schuilen als het buiten stormt
spelen en lachen zijn los zand op uw bodem
bij het minste windje vervliegen ze
en laten de kille keien achter
waar ik me altijd al aan heb verbrandt
mijn vaderliefde is met de jaren gehard
een brok zwijgzaam in mijn hart gesloten
de schil gevoed met de haat en de frustraties
die gij zo vaak in mij wekte
daartussen resten de enkele gebaren nog
en het gemis voor als ge aarde en herinnering zijt
in plaats van naar elkaar toe te groeien
ik merk het aan de als maar grotere stilte
die zich tussen onze woorden wringt
ik droom ook niet langer van vriendelijke woorden
met een hoog vadergehalte zacht liggend
op de wonden of van een veilig ons
waar ik in kan schuilen als het buiten stormt
spelen en lachen zijn los zand op uw bodem
bij het minste windje vervliegen ze
en laten de kille keien achter
waar ik me altijd al aan heb verbrandt
mijn vaderliefde is met de jaren gehard
een brok zwijgzaam in mijn hart gesloten
de schil gevoed met de haat en de frustraties
die gij zo vaak in mij wekte
daartussen resten de enkele gebaren nog
en het gemis voor als ge aarde en herinnering zijt
Reacties op dit gedicht
| Oorlam: | Dinsdag, januari 06, 2004 23:34 |
| mooi tim, kan een golfbeweging zijn echter..bij mij wel in ieder geval.. |
|
| MayadeBij: | Dinsdag, januari 06, 2004 23:31 |
| Lekker slapen Balthasar, kus voor straks.. | |
| Quo Vadis?: | Dinsdag, januari 06, 2004 22:40 |
Over dit gedicht
| Auteur: tim balthazar | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||