Sneeuwwitje
Sneeuwwitje
5 januari 2003
Sneeuwwitje, met je bleke huid
niet meer zo glad
maar eerder nat
van de tranen die vloeien
Kijk me aan,
met je grote blauwe ogen
Kom naar voren gebogen
dan hou ik je vast
Sneeuwwitje, kijk in het schijnsel
Het schijnsel van de maan
Dan zie je jezelf staan
als een kleine sterke boom
Met jouw takken zo slank en sierlijk,
met al je pracht en praal
Maar daarachter zit een verhaal
van een lange lijdensweg
Waar eindigt jouw reis
Wanneer kan je ermee stoppen?
En zul je niet meer opkroppen
wat je altijd zeggen wou...
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, januari 08, 2004 21:53 |
| de mooiste is een berkenboom met tere takjes die wat op hen licht ook laten bestaan op jouw gezicht. een zevenmalig zoet groetje van je dichtdwergje, hans |
|
| diddo: | Woensdag, januari 07, 2004 11:48 |
| Ik zie zelf iemand die nooit tevreden zal zijn met zichzelf. die zichzelf altijd te dik vind en is het dat niet dan zal diegene onzeker zijn over iets anders. dat is zonde. want zal het nodig zijn. of neemt iedereen diegene zoals hij of zij is en alleen die persoon niet. er moet een knop omgezet worden. als ik het kan, kan diegene het ook. K...succes! kit |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vlinder538 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||