want zijn wij elk toch niet een 'li
want zijn wij elk toch niet een 'liefdeskind'?
als tranen zoeken eigen wegen
omdat verdriet is nu als zwang're wolken
en in mij pijn om jou
en water vloeit als druilerige regen
mijn hart doorboord door dolken
ondanks dat 'k van je hou
verdrink in poelen eenzaamheid
en nergens houvast vind
als zelfs de Godheid niet meer waakt
vecht ik met jou gezamelijk onze strijd
want zijn wij elk toch niet een 'liefdeskind'?
tot ook dees aanval is gestaakt.
**********
sunset 10-01-2003
**********
Reacties op dit gedicht
| M@ri@: | Zondag, januari 11, 2004 01:24 |
| ......het innerlijke kind die pure liefde ondervind zal overleven in de strijd ......tot in de eeuwigheid liefs *boselfje* |
|
| fox_bert: | Zaterdag, januari 10, 2004 19:55 |
| Moeilijk om hier iets over te zeggen. Prachtig neergezet. |
|
| Wheelgranny: | Zaterdag, januari 10, 2004 19:39 |
| SOms denk ik wel eens: "Toekijken is nog moeilijker dan zelf ziek zijn!" Maar wat kun jij dat mooi beschrijven sunset. De beeldtaal die je gebruikt, maakt veel duidelijk. Ga door met jullie strijd samen en weet: met zulke liefde kan je veel samen overwinnen! Liefs en knuffeltje Wheelgranny |
|
| witje: | Zaterdag, januari 10, 2004 19:36 |
| In een woord prachtig.... liefs witje |
|
| NightShade: | Zaterdag, januari 10, 2004 19:26 |
| Prachtig | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||