I
Prenten vullen een lege horizon
en toveren strak wiegend lang gras
waar voorheen een lege vlakte was.
De hoge varens langs de overkant van de deining,
deels vaag door slierten nevel, zweven in mijn
mijmerende hoofd.
In gedachten stap ik terug langs het
uitgehouwen pad, langs gele orchideeën,
zachte water en overhangend mos.
Voorbij het bruggetje en kiezelsteentjes naar de plek
waar ik de omgeving vergat.
Toch, leeft nu - langs het kronkelige
weggetje - enkel het diepe bruin
van haar beminnende ogen.
Zij, die net als toen, haar handen
koesterend in de mijne legt en
de omgeving doet vergeten.
Net als voorheen getuigen nu
stille prenten van een landschap
dat enkel in gedachten vervolmaakt
^__^
Reacties op dit gedicht
| kokkie: | Maandag, januari 12, 2004 23:19 |
| prachtig weergegeven liefs angela |
|
| meisjuh: | Maandag, januari 12, 2004 23:13 |
| mooi geschreven liefs, pricilla |
|
| waterval: | Maandag, januari 12, 2004 22:10 |
| prachtig sfeergedicht.....!!!! liefs,... van waterval~~~ |
|
| MayadeBij: | Maandag, januari 12, 2004 21:10 |
| Tsja.. jajajaja.. Ik ga voor de roes =;)}}) Kus! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||