Ik voel vinders in mijn lichaam,
ik voel me eenzaam.
Ik ben heel ver van jou vandaan,
daaraan denkend rolt langzaam de volgende traan.
Ik wil dat je je liefde aan mij wilt geven,
zonder jou liefde kan ik niet leven.
Ik heb je nodig,
zonder jou liefde is mijn leven overbodig.
Je meot bij me zijn,
of vind je dat niet fijn?
Verliefd zijn is zo raar,
ben ik daarvoor eigenlijk al wel klaar?