Zwart is de kleur die ik zie...
Als ik mijn ogen sluit...
Geen zin meer hebben is waar ik telkens op stuit...
Waar moet ik met mezelf heen...
Lijkt wel alsof ik in t graf sta met 1 been...
Heb nog geen echt geluk gevoeld...
Weet wel wat ermee wordt bedoeld...
Maar t is moeilijk om het te vinden...
Weet niet waar te beginnen...
Ze zeggen t geluk zit altijd in je..
Maar bij mij geloof ik niet...
Wanneer houden de zorgen op...
Kon ik maar tegen mijn gedachtes zeggen stop!!
Stop met denken en malen...
Blijf niet alles telkens herhalen...
Word er moe van...
Weet niet hoelang ik dit nog aankan...
meisjuh: | Zaterdag, januari 17, 2004 22:18 |
op een dag zalt anders zijn.. nietr de hoop opgeven doorzetten dan kom je er wel.. en ja soms ist moeilijk soms een beetje veel te vaak te moeilijk.. maar dan nog niet opgeven hoor!!!! liefs pricilla |
|
Quo Vadis?: | Zaterdag, januari 17, 2004 19:42 |
Leven van een bloem Vanuit een bladkring, schuchter als een kind, waagt zij amper om zich heen te speuren, weet zij zich door een golf van licht omringd, vat niet hoe dag en zomer blauwer kleuren. Wind, vlinders en het licht lokken haar aan; glimlachend voor het eerst troont zij het leven haar bange hart en leert zich overgeven aan drommen dromen van een kort bestaan. Nu lacht zij honderduit, haar kleuren gloeien, goud zwelt het st |
|
Auteur: *Stellina* | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 17 januari 2004 | ||
Thema's: |