je troostte me

zilte woede gleed langs het zweet
naar beneden, uit mijn gemoedstoestand
ik volgde de lijnen van je borst
en zag de ongekende schoonheid,
hoorde zachtjes kloppen
de terugkeer van de somberheid inluidend
mijn gebalde vuist zei meer dan
de nutteloze woorden die ik niet over
mijn lippen kreeg
ik zaaide machteloosheid in de nacht,
verwarring door twijfels niet uit te spreken
en deinde ondertussen op het ritme van je hart

je troostte me,
en zei dat het goed kwam

Geschreven door

aseos

Reacties op dit gedicht

aseos vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Quo Vadis?:	Zondag, januari 18, 2004 19:03
[.... en zei dat het goed kwam ....] ... ;o(x

karin jansen:	Zondag, januari 18, 2004 18:59
wauw, echt prachtig neergeschreven!! groetjes

Evenstar21:	Zondag, januari 18, 2004 18:16
prachtig.......kussssssss

Over dit gedicht

Auteur: aseos
Gecontroleerd door: cartooneke
Gepubliceerd op: 18 januari 2004
Thema's: [Verdriet] [Verwarring] [Verliefd]