Verloren Gedachtes In Een Glas


Ik vond de leegte in mezelf
Ik zag de zon verdwijnen in mijn hand
Ik voelde al de zandkorrels wegglijden
En ik bleef doorlopen zonder nadenken en toen verdween het zand

Ik kwam aan in een donkere ruimte
Waar geen weg meer uit leek te zijn
Ineens viel ik weg in een gat van verborgen tranen
En voelde ik mijn vergeten pijn

Het lijkt alsof het me niks meer doet
Alles wat mijn verleden heeft aangericht
Ik heb hem vergeven dit misverstand
Maar steeds bij een ander komt het moment dat ik zwicht

Vergeven en toch niet vergeten
Ik kan zoveel praten dat je wenste dat ik geen mond meer had
Maar als het gaat om gevoelens of pijnlijke dingen
Is het altijd stil in mijzelf en wenste ik dat je mij helemaal vergat

De dood lijkt zo mooi
Eenzaam en stil
En twijfel groeit harden als de momenten van geluk stralend lachen
Naar alles wat ik in het leven nog meemaken wil

Afwezig en alleen
Lijd ik mezelf langzaam weg van het leven
Maar jij raakte mijn hand aan
En maakte me bedacht op alles wat het nog meer kan geven

Geleider van het licht
Soms lijk je alleen voor mij te bestaan
Maar dan zie ik je verdriet
En dan bedenk ik me dat het beter is met je mee te gaan

Ik kan er voor je zijn
En ik kan je langzaam gaan vergeten
Alles wat je wil zal ik voor je blijven
Ik zal proberen ook jou hand te pakken
Als je het allemaal niet meer schijnt te weten!