Net als een web
Net als een vlieg plakkend aan een web.
Niet om hulp vragend, zodat niemand daalt in de val.
Het blijft daar maar,
eenzaam in een dal.
Tot het moment komt
Net als een mens hangend aan zijn depressie.
Niet confronteren, bang voor de schade.
Je peinst daar maar,
verloren en verzwakt.
Net als de aarde draait voor haar laatste maal.
Niet eens in staat te zijn om te kunnen roepen.
Net als jij wie geen hoop meer heeft, eeuwig plakkend aan die draden.
geen zicht meer behalve de dood.
van buiten een lichamelijk wrak.
Scherpe emoties maken het rood.
Net als dat het laatste is, realiseer je dan.
verstikt door de draden
opgegeven hoop
zou je dat nog laten?
De webben zijn jouw blindheid;
ze komen dichterbij.
Net als een vlieg plakkend aan een web.
Wat kun je dan wel?
Wacht niet
Tot het moment komt
dat de spin nadert
Reacties op dit gedicht
| The unreachable: | Zondag, april 04, 2004 13:36 |
| Brr...griezelig...I'm scared now! | |
| Gianni: | Zondag, januari 25, 2004 13:34 |
| Mooi gedaan Hopelijk kom je erover .. Je hebt nog een heel leven met plezier in je leven |
|
| fiepje: | Dinsdag, januari 20, 2004 18:09 |
| eej meis, dat is een mooi gedicht.. ik herken me dr wel in. je weet dat je bij mij terecht kan als je wil he! *mega dikke knuff actie doet* kus fiep |
|
| Steef: | Maandag, januari 19, 2004 22:24 |
| wow een mooi gedicht. zit je zelf in dit web of een vriend(in)? Kus Steef | |
Over dit gedicht
| Auteur: Moonchild | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||