Wintergeur.
De schaduw vervrong,
zich zonder beterweten,
in de rimpels van je warme lach,
die me telkens laat smelten,
Het gras knispert onder voeten,
- wintergeur -,
rood ons verlangen,
liefde onze kleur
Zwevend als aan zee,
deinend op de golven,
van je fonkelende stem,
die mijn hart roept
Reacties op dit gedicht
| *zwarte schaduw*: | Zaterdag, januari 24, 2004 20:23 |
| tja, liefde kan iets mooi zijn hè. prachtig verwoord !! knuffs XXXX |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 24 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||