de maan
de maan
hij staat daar zo mooi boven
een stralende mooie bol
hij kan het licht mooi geven
jongens de maan is vol.
maar zo hoog daar boven
kan je de wereld overzien
dat lijkt me echt geweldig
of is dat het niet misschien.
iedere avond als ik hem zie
is hij meer in elkaar gekropen
zou de maan het fijn vinden daarboven
of zou hij liever weglopen.
als je daar zo boven staat
zou je huilen misschien
het lijkt misschien geweldig
maar je zal ook alle nare dingen zien.
je kan daar alles zien
mensen worden geslagen, uitgescholden en verkracht
je bent gedwongen te staan
boven een wereld die je veracht.
de maan krimpt in elkaar
niemand denkt aan de ellende van hem
hij schreeuwt dat de narigheden moeten stoppen
maar niemand hoort zijn stem.
als hij bijna verdwenen is
begint hij weer met volle moed
maar wij laten hem weer krimpen
de mens is allesbehalve goed.
Reacties op dit gedicht
| scarlet: | Zaterdag, oktober 02, 2004 19:13 |
| wij zijn de mensen en wij moeten hem zien en horen. prachtig!!!! |
|
| Oorlam: | Maandag, januari 26, 2004 14:40 |
| prachtig verhalend! | |
| meisjuh: | Maandag, januari 26, 2004 13:05 |
| mooi geschreven!! liefs pricilla |
|
| synchrogirl: | Maandag, januari 26, 2004 12:46 |
| wauw meissie :S Supermooi gemaakt!! Liefss |
|
Over dit gedicht
| Auteur: nanaislief | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||