(levens)boot
(levens)boot
dreef in een zee van stil verlangen
de koers bepaald door wind
waarin ik willoos was gevangen
een hulploos, eenzaam kind
ondanks de eeuwen die gekend
mijn hart slechts hunkering gevoeld
door warme liefde niet verwend
tot eeuwig ijs mijn 'houden van' gekoeld
tot plots voor anker ik mag gaan
de stormen worden afgevangen
'k voel aan het roer een stuurman staan
gevoelig luisterend naar elk stil verlangen
en lig nu aan een kade van vertrouwen
waar stormen samen getrotseerd
zoals wij op elkander mogen bouwen
dat was er altijd al, en is niet nu geleerd.
**********
sunset 27-01-2004
**********
Reacties op dit gedicht
| free: | Dinsdag, januari 27, 2004 13:48 |
| heel mooi! al denken we soms wel eens dat we in het 'bootje' genomen worden ;) liefs free |
|
| Vinkje: | Dinsdag, januari 27, 2004 13:00 |
| Prachtig. Liefs, |
|
| Erna Muermans: | Dinsdag, januari 27, 2004 11:38 |
| vooral de laatste twee strofe raken omwille van het hoopvolle in dit gedicht groetjes |
|
| ***engeltjuh***: | Dinsdag, januari 27, 2004 10:34 |
| mooi geschreven, en ook zeker mooi verwoord. liefs gerjan |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||