waarom zou ik nog om mensen geven
als ik toch niets meer heb om voor te leven
waarom zou ik me nog inspannen
als ik mezelf toch niet kan vermannen
waarom zit ik nu dit gedicht te maken
ik zal toch hooguit onbekende harten raken
mensen die om me geven
weten vrij veel van mijn leven
maar zij begrijpen mij niet
René, René is toch maar degene die alles zwart ziet
altijd dat
altijd datzelfde
ik ben het zat
steeds maar hetzelfde
ik schiet er niets mee op
krijg alleen maar meer zorgen aan me kop
ik wil ruime gedachten
maar er zijn genoeg mensen die dat wisten te verkrachten
godverdomme, bestaat er alleen maar pijn?
of ben ik er alleen om voor anderen te zijn?
en geeft niemand een f*ck om mij
maar maak ik ondertussen wel anderen blij
ik leef niet voor mezelf
ik leef voor anderen
maar je moet ook houden van jezelf
en dat is iets wat ik nooit zal kunnen veranderen
ik heb het helemaal gehad met dit leven
ik heb ook niets meer om naar te streven
licht in mijn leven komt er niet in
en het proberen heeft ook geen zin
het is nu toch al te erg geworden
ik kan mezelf geloof ik beter vermoorden
als er niets meer is om voor te leven
zijn er ook maar weinig mensen die om je geven
en mensen kunnen het wel zeggen
maar als het puntje bij paaltje komt
valt er toch niets uit te leggen
ze begrijpen het niet
en ze doen wel of ze van me houden
maar ik ben echt niet de enige die het ziet
ze doen het voor een goede indruk
en verder scheel ik hen geen ene FUCK