ONGELOOF
Ongeloof
Ik reed langs haar huis
waar zij nu slaapt
ROOS
Die ziekte maakte
haar zwak en
BROOS
Zij heeft de strijd verloren
wat zij niet
VERKOOS
Sprankelend
lachend
giechelend
grappig
BOOS
Dat was zij
onze ROOS.
Rust zacht.
Reacties op dit gedicht
| H.J.: | Zaterdag, januari 31, 2004 09:27 |
| Prachtig Jackie, zo weinig woorden maar heel veelzeggend. kuss |
|
| ***engeltjuh***: | Vrijdag, januari 30, 2004 17:42 |
| mooi gedaan meis liefs gerjan |
|
| lommert: | Vrijdag, januari 30, 2004 16:30 |
| een jonge vrouw uit het leven gerukt...zo zie ik het...niemand van ons is een blijvertje...maar zo jong...het leven is hard, en ik ben en blijf daarin een slecht verliezer.../ leef je leven vandaag, zou ik zeggen...want morgen.. xxxje willemmien |
|
| meisjuh: | Vrijdag, januari 30, 2004 16:17 |
| *stilte* mooi geschreven... liefs pricilla |
|
| bieke: | Vrijdag, januari 30, 2004 16:09 |
| Inderdaad erg voor die achter blijven met hun verdriet. liefs bieke, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||