Meevoeren
Kolkende rivieren, sleuren stukken aarde mee
Alles wat op hun pad komt, veranderd in een modderzee
Takken en bomen
Niet wetend waar zijn terecht zullen komen
Mensen hun emoties lijken soms op die rivieren
Gedachtes kolken, drijven mee
Gevoelens, verlangens
Alles op die gedachtenzee
lommert: | Zaterdag, januari 31, 2004 20:35 |
dit is een gedicht met een vette ster...prachtig je willemmien |
|
kooshaydn: | Zaterdag, januari 31, 2004 15:25 |
Annemieke, Je schrijft Gds alle Jzs goed vind ik. Laat ik het zo zeggen, Je noopt tot inspiratie. Ik lees dit (Niet boos he) Je Koos Mee varen Kolkende rivieren sleuren stukken aarde mee, al wat op hun pad komt verandert in een modderzee. Tak’ en bomen stromen mee zij het schijngedwee wel wetend waar terecht te komen in de emotiezee van menselijke dromen die kolkend stroomt naar waar, als ik me niet |
|
Flanieke: | Zaterdag, januari 31, 2004 14:35 |
Mooi verwoord lieferd... supper Liefs Stefke~xxx~ |
|
***engeltjuh***: | Zaterdag, januari 31, 2004 12:41 |
mooi geschreven liefs gerjan |
|
Auteur: Annemieke van der Ven | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 31 januari 2004 | ||
Thema's: |