..Steen voor steen..
Je ogen stralen
Je mond kust
Je gezicht lacht
en je smacht
naar oppervlakte
Mijn muur staat
vertrouwd paraat
Die muur verdween
weleens door liefde
het scheen
Je zachte handen
strelen nog beton
Je ademt mijn gruis
waar het ooit begon
Maar asfalt gloeit
want jij bent het
die boeit
Jij en tijd
Laten me gaan
Ik brokkel af
Steen voor steen
totdat jij mij ziet
Alleen...
Reacties op dit gedicht
| Manjula: | Donderdag, februari 05, 2004 14:03 |
| mooi!!!!:) Greets ramon.. |
|
| ..place..: | Donderdag, februari 05, 2004 12:53 |
| Vandaag heb ik mijn "niet-nadenk"-dag dus ach, Laat ook maar ;) Maar toch...thx :) |
|
| Oorlam: | Donderdag, februari 05, 2004 11:42 |
| mooi beeld, .. nb: alleen het asfalt kan ik niet helemaal plaatsen bij de muur? (ach laat ook maar, kinnesinne ik:)) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: escargo | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||