ik weet wel wie mijn beste vrienden zijn
het doet toch pijn
want ik voel me alleen
dus blijf ik zitten met mijn probleem
het is alsof ze me niet zouden begrijpen
alsof ze nog wat moeten rijpen
ik kan het niet kwijt
tot mijn grote spijt
ze zullen wel lief reageren
maar ondertussen begint mijn maag om te keren
mijn geheugen vertoont gaten
maar het punt is...ik kan er met niemand over praten