Een modelgezin,
zo noemde ze ons beiden,
maar waarom moest je van me scheiden?.
Is er iets wat ik niet weet?
wat je niet durft te vertellen,
of spaar je me het leed?.
Toch had je maar even over alles gepraat,
dan had ons gezin nu nog bestaan,
Nu verloor ik jou en mijn kind,
er is nu niets dat mij nog bind.
Maar hier laat jij me achter,
met onbeschrijfelijke gevoelens,
vragen waarop ik geen antwoord vind,
zelfs niet over de dood van mijn kind.
Nooit kan ik je dit vergeven,
nog minder vergeten,
en als ik dan niets meer kan maken van mjn leven,
waarom zou ik dan verder leven.