Open wonden
Open wonden
Wonden van het verleden opengebarsten
door het heden.Naïeveling die ik was
om me in een relatie te geven gaat
nu stil door het leven.
Het alledaagse leven gaat door, maar
vaak vraag ik me af waar doe ik het
voor? Geen zin meer om midden in het
leven te staan, alles lijkt voor mij
een zinloos bestaan.
Ik lik mijn wonden als anderen het
niet zien, ik zoek de rust die ik verdien.
* Als een gewond dier kruip ik in mijn
binnenste hoekje weg *
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Woensdag, februari 25, 2004 12:17 |
| Mooi geschreven... liefs Elizabethh. | |
| The unreachable: | Vrijdag, februari 13, 2004 17:51 |
| Niet in een hoekje wegkruipen! In dat hoekje staat namelijk geen pc'tje, en dan kan je geen gedichtjes meer online zetten! En dat zou echt jammer zijn! | |
| jackie53: | Vrijdag, februari 13, 2004 09:46 |
| O,wat triest zegt andere Jackie,wel goed omschreven!! Sterkte xxx | |
Over dit gedicht
| Auteur: jacqie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 12 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||