Help ze dan toch!
Zie die kinderen,
daar op die hoek.
Ze zijn zo mager!
Zoiets lees je meestal alleen in een boek.
Maar denk eens na,
en stel je voor.
JIJ bent zo'n kind,
je leven zou miserabel zijn, hoor!
Honger lijden,
tot en met...
Jij die pijn hebt,
ja, ook jij bent besmet.
Besmet met enge ziektes,
ongeneeselijk weleenswaar.
Je ouders dood,
jij staat alleen daar...
Wat te doen?
En wie te zoeken?
Wanneer ga je eten?
Wanneer kan je eindelijk eens een ziekenhuis bezoeken??
Zo'n kinderen leven niet lang,
ze sterven van eenzaamheid,
maar ook van ziektes en honger.
JAMMERGENOEG zijn deze dingen ECHT de WERKELIJKHEID!
Zo'n beelden ontroeren me sterk,
zo'n dingen doen mijn hart pijn,
ik wou dat ik ze kon helpen,
jammer dat ze niet gelukkig kunnen zijn...
Ik heb een goed leven,
maar zij helemaal niet.
Ik kan leuke dingen kopen en beleven,
maar zij? nee, zij helemaal niet...
En ik kan nog uren doorgaan met dit gedicht,
maar met woorden help ik ze niet.
Want er zijn vele kinderen daar met een mismaakt hart en gezicht,
maar met mijn woorden help ik ze niet, ze hebben teveel verdriet...
Liefs,
daar op die hoek.
Ze zijn zo mager!
Zoiets lees je meestal alleen in een boek.
Maar denk eens na,
en stel je voor.
JIJ bent zo'n kind,
je leven zou miserabel zijn, hoor!
Honger lijden,
tot en met...
Jij die pijn hebt,
ja, ook jij bent besmet.
Besmet met enge ziektes,
ongeneeselijk weleenswaar.
Je ouders dood,
jij staat alleen daar...
Wat te doen?
En wie te zoeken?
Wanneer ga je eten?
Wanneer kan je eindelijk eens een ziekenhuis bezoeken??
Zo'n kinderen leven niet lang,
ze sterven van eenzaamheid,
maar ook van ziektes en honger.
JAMMERGENOEG zijn deze dingen ECHT de WERKELIJKHEID!
Zo'n beelden ontroeren me sterk,
zo'n dingen doen mijn hart pijn,
ik wou dat ik ze kon helpen,
jammer dat ze niet gelukkig kunnen zijn...
Ik heb een goed leven,
maar zij helemaal niet.
Ik kan leuke dingen kopen en beleven,
maar zij? nee, zij helemaal niet...
En ik kan nog uren doorgaan met dit gedicht,
maar met woorden help ik ze niet.
Want er zijn vele kinderen daar met een mismaakt hart en gezicht,
maar met mijn woorden help ik ze niet, ze hebben teveel verdriet...
Liefs,
Reacties op dit gedicht
| Litva: | Vrijdag, februari 13, 2004 20:20 |
| We zouden er idd echt een keer wat aan moeten doen, ze verdienen dit niet! Mooi verwoord Liefs Anne |
|
| BrokenElf: | Vrijdag, februari 13, 2004 20:09 |
| =( Helemaal gelijk heb je wel, en toch met woorden laat je wel zien dat je toch om ze geeft! Liefs Elfje |
|
| Quo Vadis?: | Vrijdag, februari 13, 2004 19:16 |
| *smile* | |
Over dit gedicht
| Auteur: Aibell | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||