En mijn toekomst spreekt niet meer
En mijn toekomst spreekt niet meer,
Daar ik niet meer wil bestaan,
Leef ik doods in mijn verleden,
Kan niet blijven, kan niet gaan.
En mijn ogen tranen ijzig,
De kilte van mijn hart,
Waarin duisternis blijft broeden,
En mijn pijn mij zo verward.
Durf ik niet op meer te hopen,
Want alles lijkt te gaan,
En in uitzichtloze stilte,
Kan ik mijzelf niet meer verstaan.
Daar ik niet meer wil bestaan,
Leef ik doods in mijn verleden,
Kan niet blijven, kan niet gaan.
En mijn ogen tranen ijzig,
De kilte van mijn hart,
Waarin duisternis blijft broeden,
En mijn pijn mij zo verward.
Durf ik niet op meer te hopen,
Want alles lijkt te gaan,
En in uitzichtloze stilte,
Kan ik mijzelf niet meer verstaan.
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Zondag, februari 15, 2004 21:43 |
| ff stil...zo goed neergezet.. dikke knuffel |
|
| Evenstar21: | Zondag, februari 15, 2004 19:04 |
| prachtig geschreven.....:'( kusssssssss |
|
| lovegirl: | Zondag, februari 15, 2004 09:15 |
| ik weet wat je voeld en bedoeld kanjer maar geef het niet op liefs lovegirl |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Engeltjuh |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 15 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||