'Onzekerheid'







Ik keek op mijn horloge..
en ik was me bewust van de tijd die tikte..
Het ene moment was ik nog mezelf..
het andere moment was ik het, die mezelf verklikte..


Ik was niet anders dan je me had voorgesteld..
alleen wist je meer dan dat ik zelf zelfs wist.
Ik kon het niet uitstaan, hoe kon je!?
ik hoop nog steeds dat je je verschrikkelijk hebt vergist..


Hoe kan je mij kennen en mijn zinnen voorspellen?..
waarom denk je uberhaupt over mij na?..
Ik ben je geen enkele verklaring schuldig..
ik vraag me soms zelfs af of ik mezelf versta..


Je bewandelt verschillende routes in mijn hoofd..
maar je verteld me nooit waar je precies bent..
En telkens blijf je me weer verbazen..
als blijkt dat jij mijn ik toch kent...


Ik wil jou niet als troostpersoon,
als je steeds maar weer verdwijnt...
En alleen op jouw eigenzinnige momenten..
opeens geruisloos weer verschijnt...


Ik kan daar niet zo goed meer tegen..
maar je weet dat je me altijd dierbaar blijft..
Je draait altijd om de dingen heen die je me zeggen wil..  
..maar het is nog steeds de onzekerheid die je me inwrijft..