Van het dagelijkse leven bijtanken.
Golven huizenhoog
Een schuimend geweld
botst dood neer op het natte zand
Sierlijk tot een zee blauwe boog
Om vervolgens vanuit het verre van de zee
weer kracht opbouwend een nieuwe te creëren
Vol leven, geluid en pracht golvend terug
De meeuwen deinen op de wind erboven mee
Bruisend schouwspel van zout water
De zee die leven brengt en neemt
Het huis van vissen en meerdere
Voor de mens een uitwaai theater
Daar waar je kunt overdenken
en genieten van de serene rust
wandelen of rennen op het lauwe zand
Van het dagelijkse leven bijtanken...
Reacties op dit gedicht
| M@ri@: | Woensdag, februari 25, 2004 01:06 |
| *SCHITTERBAAR* liefs *boselfje* |
|
| Irdana: | Zaterdag, februari 21, 2004 21:48 |
| mooi geschreven, ben zelf helemaal weg van de zee, wordt er zelf altijd heel rustig van. vooral in het voor en najaar. in de zomer ga ik ook wel eens maar is het mij eigenlijk te druk. en niet te vergeten, moet minimaal 1 uur rijden, voordat ik ergens een zee vind. | |
| ~Classique~: | Zaterdag, februari 21, 2004 21:14 |
| heerlijk.. jammer dat het zo ver is.. (voor mij..) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: -- Calimero -- | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||