Opwelling #4
Hetgeen wat ik nu hoor
als ik mijn oren zou dichten
Hetgeen wat ik nu zie
als ik mijn ogen zou uitlichten
Hetgeen wat ik nu proef
De smaak voor eeuwig kunnen herkennen
Hetgeen wat ik nu ruik
De geur zo aangenaam dat ik niet kan wennen
/./-/=*=*=\-\.\
Alles wat ik denk
Zal ik niet snel weten
Alles wat ik fantaseer
Blijft lang onvergeten
Mijn hart, van liefde vol, toegereikt
Ontvangen met tedere, zachte handen
Gewild en toch zo onverwacht
Dreef mijn gevoel af naar nieuwe stranden
Fantastisch en schaamteloos waren die
Dromen om met jou een eigen leven op te bouwen
Als het wat jaren verder zou zijn geweest
Had ik je nu gevraagd om met mij te trouwen
Gevolgd door een onvergetelijk reis
Naar een land waar stranden naar lotus geuren
De zee een wolkenbed lijkt en de lucht een zoete drank
Om vanalles als nooit te voren te laten gebeuren
Reacties op dit gedicht
| BrokenElf: | Zondag, februari 22, 2004 15:41 |
| Jij bent goed bezig =) Je fantasie gaat hier wel ver van op de loop!! Kan ik wel even gebruiken ^_^ Liefs, |
|
| ~Reality~: | Zondag, februari 22, 2004 10:38 |
| *Doet zwijmel* En dat op deze vrolijke ochtend =) Ga zo door =P ( en gij zult spinazie eten...) *Blaaat* never mind =P Liefs, SnowWhiteSuicide |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marble | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||