maanden zijn vergleden,komen nimmer weer
de pijn wat milder alhoewel nooit verzwonden
jij had een ander,ons had geen toekomst meer
ik mijmer over vroeger toen wij samen bestonden
hoe we samen genoten van dieren en natuur
het ontluiken van bloemen,een simpele plant
buiten in de avondzon genietend van dat laatste uur
op een bank samen zacht pratend, hand in hand
nu heb je spijt,de roes is langzaam verdwenen
en ik, ik ben gehard, t'is moeilijk vergeven
al die pijn,de eenzame nachten dat ik lag te wenen
de bank blijft nu leeg,er valt niks meer te beleven
koning winter verlaat nu langzaam het land
en mijn haat versmelt lijk sneeuw in de zon
jij leeft nu eenzaam en alleen aan de andere kant
en ik, ik mijmer over hoe het allemaal begon.....