Soms is het leven als een zee
Getroffen door de schoonheid
En de eeuwig lijkende rust,kalmte
Droom je weg en dobber je mee
Geen schreeuw of ander geluid
Dat je rust nu verstoren kan
Maar de golven laten zich
Luid en duid'lijk gelden
Vol venijn ..
De vloed kondigt zichzelf nooit aan
Het treft je vol in het gelaat
En met het genieten is het dan gedaan
En dan besef je pas hoeveel het betekent om te leven
Dat het geen gegeven is dat je leven mag
Maar dat je blij mag zijn dat je mag bestaan
En blij mag zijn met elke minuut en elke dag
Je bent dan geen kind meer
Golvend op het water
Je bent je bewust
Keer op keer ..
Dat je nu leven mag
En niet kan teren
op zoiets wat men noemt
Later ..
Shining Star: | Zondag, februari 22, 2004 15:19 |
Inderdaad,het heeft ook twee kanten.Het besef van sterfelijkheid maakt me soms opstandig en kwaad,maar respekt voor het leven heb ik des te meer :)) |
|
Jannie Hoogendam: | Zondag, februari 22, 2004 12:58 |
Ik zie ineens weer je andere kant. Vorig gedicht beetje opstandig en nu ineens de bewondering voor het leven... Dit geeft de burger wer moed xxx Jannie |
|
Nylfe: | Zondag, februari 22, 2004 12:39 |
Erg mooi. Wat gaat er toch om in dat schedeltje van jouw? XXX Nylfe |
|
linnieb: | Zondag, februari 22, 2004 12:07 |
heel mooi super ga vooral door | |
Auteur: Shining Star | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 22 februari 2004 | ||
Thema's: |