Trouwdag
Er lag glinsterende sneeuw toen,
voor vier en dertig jaar geleden.
Die zuiverheid meid,
had een reden…
‘k wil voor honderd miljoen
je nog niet kwijt.
En al die jaren vlekkeloos?
We botsten, stierven samen soms een beetje,
Een Ram en een Stier?? Bijna grandioos!!
Het ging met vallen en opstaan, weet je.
Een gouden roos met zilverdraad
Zo zie ik jou na al die jaren
Die mij stuurt en op gezette tijden laat
zien, dat jij en ik er wel bij varen.
We zijn al in de herfst van ons leven.
Ik zie nu echt aan jou de mooiste kleuren.
Je bent de stuurman mij gegeven,
varend langs nu genietende lentegeuren.
wim
H.J.: | Maandag, februari 23, 2004 00:32 |
Mooi mooi mooi. H.J. |
|
bieke: | Zondag, februari 22, 2004 18:26 |
Prachtig geschreven heerlijk zo'n gouden roos te hebben toch? Liefs Bieke, |
|
jazzzz: | Zondag, februari 22, 2004 18:21 |
prachtig liefdevol en warm gedicht! :) liefs, |
|
Jannie Hoogendam: | Zondag, februari 22, 2004 17:28 |
Zo zou ik ook oud willen worden...alles delen... Lief en leed, door dik en dun met vallen en weer opstaan... Heel oprecht geschreven Wauw!! knuffie Jannie |
|
Annemieke : | Zondag, februari 22, 2004 16:26 |
Wat een lief gedicht... Vaak na jaren samen terugkijkend op bijzondere momenten weet je waarvoor je het allemaal deed en doe... X Annemieke |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 22 februari 2004 | ||
Thema's: |