Maandagochtend...
De zon komt op...Ik hoor de mensen op straat...
Sommige hoor ik lachen, sommige hoor ik vloeken...
Vloeken omdat ze te laat zijn voor hun werk, omdat de auto niet wil starten...
Waar maken ze zich druk om? Ik, ik ben pas somber...
Somber omdat ik alleen wakker ben geworden die ochtend...
Zoals iedere ochtend trouwens...maar na dit geweldige weekend met jou...
Somber, vreselijk somber...Dat dat nu alweer geweest is...
Ik mis je...ik mis je tegen me aan als ik s'ochtends mijn ogen open doe...

Na een tijdje is het stil buiten...
En stil blijft het tot de telefoon gaat...
Geen zin om op te nemen...jij bent het niet...
Nadat de telefoon 7 keer overgaat, geeft de beller het op...
En het is weer stil...

Ik draai me om...en kijk naar je foto's op mijn nachtkastje...
Bijna...bijna lijk je te bewegen...maar nee...het zijn maar foto's...
Foto's van de liefste uit mijn leven...degene voor wie ik wil vechten...
Vechten tot ik erbij neerval...als het moet...

Weer draai ik me om...richting het raam waar de zon mijn kamer in komt...
Een traan raakt mijn kussen...een traan van verdriet, omdat ik je zo mis...
maar het is ook een traan van blijdschap...
Blijdschap dat ik jou heb leren kennen...blijdschap dat ik zo mezelf kan zijn...
Blijdschap dat ik nu weet hoe gelukkig ik kan zijn...

Ik denk terug aan het weekend... en krijg een warm gevoel...
Ik denk terug aan je aanraken, je zoenen en je praten...
Plotseling lijkt de zon feller te schijnen...mijn somberheid verdwijnt...
Ik mis je vreselijk dat wel...
Maar snel zullen we weer samen zijn...en weer...en weer...

Een glimlach komt op mijn gezicht als ik denk aan alle dagen...en nachten...die wij nog samen tegemoet gaan...

Ik hou van je...