Ik voel dat je vecht
Ik voel dat je vecht
Vecht tegen je zelf
Je bent hier
Maar je bent er niet echt
Kom hier in mijn armen
Je luistert naar mensen
Die me niet mogen
Fluisteren in je oren
Ga weg bij die vrouw
Ze blijft je niet trouw
Ik voel dat je twijfelt
Je wilt niet het niet uiten
Maar toch is het gif
En stroomt bij je binnen
Vernietigt je liefde
Je wilt me vertrouwen
Ik kan je niet helpen
Al zou ik het willen
Dit moet je zelf doen
Al doet het je pijn
Ik kan je zeggen
Kom terug in mijn armen
Maar wil je hier zijn?
Je moet nu niet vechten
Vergeet nu de pijn
Kijk naar mijn ogen
Jij kent me zo goed
Ik zal je wel trouw zijn
Waarom die twijfel
Waarom die pijn
Reacties op dit gedicht
| berkeveld: | Zaterdag, februari 28, 2004 19:55 |
| Wat een mooi gedicht En ook zo herkenbaar voor mij Ik voel met je mee Maar geloof in hem laat hem niet weg gaan De liefde is zoveel waard Cath |
|
| Dimitri Decrock: | Dinsdag, februari 24, 2004 21:57 |
| jooooow, ik moet zeggen, ik word er even stil van, echt geod geschreven. Nu nog hopen dat zijn twijfels snel over gaan. Vriendelijke groeten Den Dimi |
|
| Lieveke_5: | Dinsdag, februari 24, 2004 21:25 |
| amaaaaaaj! chapeau meis!!! echt 'n prachtig gedichtjuh xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Lieveke BTW: Don't lose hope!!! hij zal het wel wete op de duur xxxxxxx... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: berkeveld | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||